Voorleessessies OKAN-lln. Piso Tienen

In mei ll. werd me de kans geboden om voor te lezen aan OKAN-lln. Dat was uiteraard in mijn straatje (bijna letterlijk zelfs). Meer dan één week lukte niet, omwille van mijn vakantieweek erna en de naderende eindtesten.

Na overleg besloot Debora Peeters als verantwoordelijke voor de werking in de school me de B-groep toe te wijzen. Twaalf lln. die volgend schooljaar naar de schakelklas gaan. Het betreft een vrij sterke groep die over een redelijk uitgebreide basiswoordenschat beschikt. Ze komen uit Palestina, Oekraïne, Armenië, Ghana en Kameroen.

Ik besloot de eerste dag poëzie te kiezen omwille van de beperktere aandachts-curve, de eenvoudige zinsstructuren, de aangepaste woordenschat, de diverse thema’s, e.d.

Ik vermeed zeker gedichten waarin ouder(s)-kinderrelaties, oorlogs- en vluchtelingenproblematiek aan bod komen. Begrijpbaar en op hun emotioneel niveau.

‘Lege handen’ van Bette Westera sloeg dan ook aan. En we waren vertrokken. 

’s Anderendaags koos ik o.a. voor ‘Gebed’ van Bas Rompa waarbij ik het laatste woord van elke strofe wegliet en vertelde dat het moest rijmen. Ze kregen een dag tijd om erop te knauwen, hoewel het een vrijblijvende opdracht bleef. 

Toen ik op het einde van dag 2 vroeg of ze niets anders wilden horen, stemden ze resoluut voor gedichten. De interactie de volgende dag, bij het afwegen van de gevonden woorden, bracht ons dichter bij elkaar.

De laatste dag las ik een dierenverhaal van Toon Tellegen voor, een humoristisch gedicht ‘Te laat op school’ van Erik van Os én als slot het schrijnende en aan-grijpende vluchtelingenverhaal van een eigen OKAN-ll. Ik haalde het uit een erg verzorgde (professioneel gelay-out en gedrukt) bundel teksten die ze vorig jaar hadden samengesteld.

Normaliter was de persverantwoordelijke van Vlaams-Brabant aanwezig geweest voor foto’s en een artikel. Dat ging jammer genoeg niet door, maar met enkele poses en enthousiaste duimen namen ze afscheid, met nog enkele poëzie-pareltjes in de hand.

Tot slot wil ik benadrukken dat Debora (en Vicky de eerste dag) voor een directe, aangename en ondersteunende communicatie zorgde en dat ik graag terugga volgend schooljaar, misschien om ze voor te bereiden op de Julia Tulkens-poëziewedstrijd die in 2024 wordt georganiseerd door onze stad.

Patrick Nijs